صبح
.پنجره را باز کرد.ملافه را روی هره پنجره انداخت،روز را دید
«.پرنده ای در چشمانش خیره شد.گفت:« تنهایم
زیر لب گفت:«زنده ام».وارد اتاق شد.آینه هم پنجره ای ست
.اگر از آن پایین بپرم،در بازوان خود جای میگیرم
(یانیس ریتسوس)