بزک هایم کهنه اند
تو آنها را باز خواهی شناخت
همه شان را
برهنه می شوم
و پیش تو می آیم
تو مرا نیز باز خواهی شناخت
پوستم را جدا می کنم
و آنگاه
می بینمت
که بر من می نگری
چونان کودک متعجبی که زنجره ای را
می روی
می مانم
تکان نمی خورم
هر تکانی، لرزشی ، نفسی
عذابی است ابدی.