صدای خودم را می شنوم که انگار سالها از من دور است
صدای حزن انگیز یک زن
چه بیهوده می کوشم که تو را گرم کنم
کودک،کودک فرِاّر
دستانم را باز می کنم
می لغزی
می روی

تسلی خواهم یافت
رشد خواهم کرد
نغمه خواهم ساخت
برو
و به عقب باز نگرد
پشت سر چیزی نیست
هیچ چیز

--------------

"همیشه نا تمام می ماند
حرفهای من با خودم..."
( عباس کیارستمی)