حال و بالم خوب است
تمام روز راه رفته ام و خندیده ام
به خانه که بازگشتم
زنانی را دیدم که در سایه نشسته بودند
و به زندگیشان نگاه می کردند
چونان کودک متعجبی که حشره ای را

برایشان پرگویی کردم
از دستپختشان تعریف کردم و از عشاق جوانیشان
می ترسم لحظه ای سکوت جلوی دهانم را بگیرد
کنارتر می آیم
حتی صدای تو هم خسته تر به گوشم می رسد

اینجا نشسته ام
خوشم
به موهایم قسم که خوشم
صدای خوب زن و مردی را گوش می دهم
فقط نمی دانم چرا دستم ضعف می رود
یا اینکه چرا پلکهایم داغ می شوند
یا چرا خنده هایم کشدار و بلند شده است

گنجشکم غمین و ساکت نشسته است
من برایش دانه خواهم ریخت
او تکان نخواهد خورد
گنجشک کوچک من منتظر است
جایی زیر نور،
که میله هایی آن را تکه تکه کرده است،
دوست مهربان من نشسته است
باد،خورشید و دنیا او را نوازش می کنند

زیر نور گرم نشسته ام
بیابان خالی در کنارم عقب عقب می رود
خاک
سنگ
گهگاه سبزه ای، درختی
زن می خواند
عاشقانه صدای نفسهایش را گوش می دهم
زن می خواند در جعبه سیاه بدترکیب
گوش میدهم و گیسوانم بلند می شوند
دیگر حتی نرم هم نمی شوم
فقط صدای نفسهایم را بین نفسهای زن گم می کنم

بیابان می ایستد
این منم که می دوم

باد
که می پیچد به دور انگشتان متعجبم
آب
که می روبد مرا
درد
که هر صبح خودش را نشانم می دهد
مادرم
که گیسوان سرکشم را نوازش می کند
کودکانم
کودکان بیقرار و متولد نشده ام...

The slime of all my yesterday´s
rots in the hollow of my skull

and if my stomach would contract
because of some explicable phenomenon
such as pregnancy or constipation

I would not remember you

(Sylvia Plath)